Julia Urinyova

Geboren in 1974 in Charkov, Oekraine. Julia volgde lessen bij de beroemde pianist Sergei Polusmiak. Op haar 12e speelde zij al het eerste pianoconcert van Beethoven met het symfonieorkest van Charkov en op haar 16e het pianoconcert van Tsjaikovski in het conservatorium van Moskou. Zij studeerde cum laude af in Charkov. Daarna in Rotterdam bij Mila Baslavskaia. Zij deed een meestercursus bij Teresa Dussaud in Toulouse. Op het Lysenko, G. Neuhauss en Rachmaninov concours behaalde Julia eerste prijzen. Een derde prijs op het Unesco concours Milosz Magin in Parijs. Zij geeft les in piano. Julia is een specialist in het begeleiden van koren, zangers en solisten in kamermuziek.
Sinds 2001 vormt zij een vast duo met fluitist Kees Buskes. Ook heeft zij een sterke voorliefde voor een Bosendorfer vleugel.

Over het programma

Modest Mussorgsky schreef zijn schilderijententoonstelling in 1874 geïnspireerd door een tentoonstelling in St. Petersburg van werken van zijn vriend en schilder Hartman die het jaar daarvoor overleden was. Het deel bidlo (een oude boerenkar) wordt uitgevoerd door Julia.
Vervolgens vertolken fluit en piano de prachtige romances op.94 van Schumann, oorspronkelijk geschreven voor hobo en piano in 1849. Schumann was zeer depressief aan het eind van zijn leven en werd in 1854 van een verdrinkingsdood gered (na een sprong van een brug over de Rijn) door een Nederlandse schipper.
Ook Schubert's korte leven vergleed uiteindelijk in ziektes, armoede en somberheid. Zijn excellente werk Arpeggione is in 1824 geschreven voor arpeggione (een kruising tussen een gitaar en cello) en pianoforte. Beide instrumenten zachter dan de moderne cello of piano. Daarom leent dit werk zich ook uitstekend voor dwarsfluit en piano. Het werk wordt beschouwd als een van de mooiste kamermuziekwerken uit de vroeg-romantiek.
Het concert van deze zondag wordt afgesloten met de frivole sonate van Francis Poulenc. In de geest van de Groupe de Six schreef Poulenc expressieve no-nonsens muziek. Gecomponeerd in opdracht van de Amerikaanse Coolidge Foundation met in zijn achterhoofd de virtuoze, jonge, Franse fluitist Jean Pierre Rampal. Eerste uitvoering in 1957 met Poulenc aan de piano (!) en Rampal op fluit tijdens het festival van Straatsburg. Het is een van Poulenc's bekendste werken geworden.